پژوهشگر

همکاران پژوهشگر

چکیده پژوهش

برونكوسكوپي اقدام تشخيصي و گاهي درماني براي مشاهده مستقيم راههاي هوايي داخل ريه ها است. برونكوسكوپي هنگامي انجام ميشود كه پزشك از طريق شرح حال ، تاريخچه بيماري ، عكس قفسه سينه و سي تي اسكن نتواند تشخيص قطعي جهت نوع بيماري بدهد. اضطراب قبل از عمل به طور شايع در اکثر بيماراني که تحت برونکوسکوپي قرار ميگيرند ديده مي شود که به صورت افزايش فشار خون و ضربان قلب ظهور مي کند خطري بالقوه جهت بيمار بوده و مي تواند سلامت بيمار را به مخاطره اندازد. براي بسياري از بيماران، ترس و اضطراب تجربه شده قبل از يك روند تشخيصي- درماني مثل برونکوسکوپي مي تواند آسيب رسانتر از خود روند باشد .داروهاي متفاوتي در برونکوسکوپي مورد استفاده قرار مي گيرد. انتخاب داروي مناسب بايد با درنظر گرفتن ميزان آرام بخشي مورد نظر از يك طرف و ميزان اثربخشي، عوارض وكنترانديكاسيون هاي هر دارو از طرف ديگر انجام گيرد. ميزان نياز به دارو بر حسب وضعيت بيمار، بيماري زمينه اي، نوع و مدت برونكوسكوپي و ساختار رواني فرد فرق ميكند. هدف از انجام این تحقیق، اثر بخشي دو داروي پر کاربرد ميدازولام و ديازپام بر تغيرات فشار خون و نبض و اشباع اكسيژن حين و بعد از برونکوسکوپي بود.

خلاصه نتایج حاصله

نتایج نشان داد میانگین ریت تنفس اگر چه تفاوت معناداری قبل و در حین برونکوسکوپی در هر دو گروه نداشت، لیکن بعد از برونکوسکوپی و هنگام خروج، میانگین ریت تنفسی در گروه دریافت کننده دیازپام به طور معناداری کاهش یافته بود میانگین ضربان قلب بیماران اگر چه در گروه دریافت کننده دیازپام بیشتر از گروه میدازولام بود ولی در تمامی مراحل برونکوسکوپی تفاوت معناداری را ازخود نشان نداد در این پژوهش، هردو دارو سبب کاهش اثرات کاهندگی خون دیاستولی در حین و بعد از برونکوسکوپی شدند.

فایل های پژوهش